En ergens wist ik wel dat ik eens voor mezelf wilde beginnen, maar er was altijd wel een “reason why not”. Uiteindelijk was het onverwachte overlijden van mijn moeder en het opruimen van ons ouderlijk huis het zetje dat ik nodig had. Alles stond op zijn kop. Het afscheid nemen van je jeugd, want zo voelt het als allebei je ouders overleden zijn. Samen met zuslief ruimde ik het huis van mijn ouders op met alle herinneringen en spullen van vroeger. Letterlijk gaat het leven van je ouders en jouw jeugd door je handen. En toen ik uiteindelijk voor de laatste keer de deur van het huis van mijn moeder dicht deed, werd er een kiertje van een andere deur opengezet. Ik kon er nog niet doorheen, de opening was te klein. Het duurde even voordat de deur verder openging en toen zag ik wat erachter zat: een lonkend perspectief vol avontuur…. Mijn beslissing om voor mezelf te beginnen was daar.

En nu is het inmiddels zover. Al drie weken en een dag werk ik als zelfstandig ondernemer samen met mijn even gezellige als professionele en inspirerende collega’s onder de vlag van Route5. Ik vind het heerlijk en fantastisch en ook wel doodeng. Krijg ik opdrachten binnen? Heb ik voldoende expertise en ervaring? En steeds als ik het even te spannend vind, dan krijg ik via linkedin een leuke reactie op een uitnodiging en kan ik mijn collega’s verrassen met een nieuwe werkvorm of een nieuw inzicht.

Het is nieuw, het is avontuur, het is gaaf en kei-eng en ik zou nooit, nee nooit meer iets anders willen. Ook niet als ik naar mijn tweedehands auto en mijn nu nog ;-)) lege zakelijke bankrekening kijk.

Mooi niet, want ik ben ONDERNEMER. Joehoeoeoeoeoeoeoeoe!!